गुरु ग्रन्थ साहिब

गुरु ग्रन्थ साहिब सिख धर्मयागु प्रमुख धर्मग्रन्थ खः। थुकिगु संपादन सिख धर्मयागु न्याम्हम गुरु श्री गुरु अर्जुन देव जी नं यानादिगु खः। गुरु ग्रन्थ साहिब जीयागु न्हापांगु प्रकाश अगस्ट १६, १६०४य् हरिमंदिर साहिब अमृतसरय् जुगु खः। १७०५य् दमदमा साहिबय् दशमेश पिता गुरु गोविंद सिंह जी नं गुरु तेगबहादुर जी यागु ११६खंग्व तना थुकियात पूवंका दिल, थुकिलि मंका १४३० पौ दु।

गुरुग्रन्थ साहिबय् सिख गुरुतेगु जक्क उपदेश मखु, मेमेगु हिन्दू व मुस्लिम भक्ततेगु वाणी नं दु। थुकिलि जयदेवजी व परमानंदजी थें न्यापिं ब्राह्मण भक्ततेगु वाणी नं दु धासा जाति-पांति यागु आत्महंता भेदभाव नं ग्रस्त तत्कालीन समाजय् क्वह्यंगु जातितेगु प्रतिनिधि दसु कबीर, रविदास, नामदेव, सैण जी, सघना जी, छीवाजी, धन्ना तेगु वाणी नं दु। न्यागुगुं ईले नमाज ब्वनिगुलि भलसा तैपिं शेख फरीदयागु श्लोक नं गुरु ग्रंथ साहिबय् दु।

गुरु ग्रन्थ साहिबय् उल्लेखित दार्शनिकता नं कर्मवादयात मान्यता ब्यु। गुरुवाणी कथं मनु थगुने कर्म कथं हे महत्व काइ।